Le Carnaval des Animaux
Er zijn goede zaken te melden. Ik slaap behoorlijk goed: ook na slechte dagen met stress (overdrive) of shock (malaise) pak ik altijd wel 6 of 7 uur per nacht, waarvan 4 of 5 uur ononderbroken. Die slaap is bovendien een rustiger slaap geworden met minder dromen en minder hartkloppingen. Ik word ook al enkele weken niet meer wakker door stuiptrekkingen, willekeurige wilde zenuwsignalen, plotselinge hartslagverhogingen of extreme duizeligheid. Ik krijg nog steeds shocks/terugslagen/crashes na minimale (maar desalniettemin teveel) inspanning of stress, maar de scherpe randjes zijn ervan af. Geen Dementors’ Kiss meer waarbij alle zuurstof uit mijn lijf gezogen lijkt te worden. Geen zenuwpijnen meer. In plaats daarvan een vreemd soort misselijkheid – nog het beste te vergelijken met wagenziekte – en extreme vermoeidheid. Ik voel me dan erg beroerd, maar ik kan opstaan, een boterham smeren, en een buurvrouw of bezoeker te woord staan. Het is niet meer zo heftig. Malaise is de wer